Plavo, ali ne tako ružičasto

Klasično delo latinoameričke LGBTQ+ kinematografije. "Azul y no tan rosa" ("Plavo, ali ne tako ružičasto") je venecuelanski film koji je osvojio Goja nagradu za najbolji iberoamerički film 2014. godine. Ovo je prvi venecuelanski film sa ovom prestižnom nagradom, a režirao ga je Miguel Ferrari.

Dijego, uspešan fotograf iz Karakasa, živi u vezi sa Fabriciom. Njihova sreća biva narušena kada Fabricio završi u bolnici nakon homofobnog napada. U isto vreme, Dijego mora da se nosi sa dolaskom sina Armanda, koji dolazi iz Španije nakon godina otuđenja. Film se bavi teškim temama, poput homofobije, transfobije i porodičnog nasilja, ali i isprepleće humor i toplinu u prikazu odnosa među likovima.

Ovo je emotivna i iskrena priča o prihvatanju i pomirenju. Film nudi realističan prikaz izazova LGBTQ+ zajednice u latinoameričkom kontekstu, dok su likovi bogato razrađeni i lako se povezujemo s njima. Vizuelni elementi i muzika dodatno obogaćuju doživljaj.

"Azul y no tan rosa" je film koji izaziva duboke emocije i inspiriše na razmišljanje o ljubavi, porodici i predrasudama. Ovo je obavezno ostvarenje za sve ljubitelje kinematografije.

Film možeš pogledati legalno i besplatno na bioskop.gnp.lgbt